نظریۀ صدق در پدیده‌‌‌‌‌‌ شناسی هوسرل

پدیده‌‌‌‌‌‌شناسی با خروج از رویکرد طبیعی و کنار نهادن فرض جهان خارج به بازبینی گسترده‌‌‌‌‌‌ای در مفاهیم، مسایل و روش‌‌‌‌‌‌های کلاسیک می‌‌‌‌‌‌انجامد که یکی از مهم‌‌‌‌‌‌ترین آنها مفهوم «صدق» است. خواهیم دید که با وجود تأکید هوسرل بر استفاده از «مطابقت» در معرفی صدق، و برخلاف نظر مفسرین همچون دیوید بل، پدیده‌‌‌‌‌‌شناسی به تعدیلی در مفهوم «اوبژه» می‌‌‌‌‌‌انجامد که عملاً سخن گفتن از مطابقت را منتفی می‌‌‌‌‌‌سازد. هوسرل با درگیر کردن این مفهوم با فرایندهای انسجام‌‌‌‌‌‌گرایانه، پای «انسجام» را پیش از معرفی نهایی صدق به این بحث باز می‌‌‌‌‌‌کند، و به ‌‌‌همین‌‌‌ دلیل است که در پدیده‌‌‌شناسی دیگر نمی‌‌‌‌‌‌توان «انسجام به‌‌‌عنوان روش پی بردن به صدق» را از «انسجام به‌‌‌عنوان عنصری ماهوی در تعریف صدق» تفکیک کرد. این مهم را در ضمن معرفی اوبژه، سنتز و افق دنبال می‌‌‌کنیم و در نهایت با تحلیل دو نوع خطای (حلولی و متعالی) به دیالکتیک نهفته در بازی بی‌‌‌‌‌‌پایان صدق و کذب می‌‌‌‌‌‌رسیم.